Należy pamiętać, że ludzie bezdomni są takimi samymi ludzmi jak my. Mieli marzenia, rodziny, kochające dzieci. W pewnym momencie nastąpiły jednak zawirowania w ich uporządkowanym życiu. Niejednokrotnie w ciągu jednego dnia stracili wszystko co posiadali. Powody tego były zapewne różne, podobnie jak różni są ludzie - utrata pracy i niemożność spłacenia kredytu zaciągniętego w banku na mieszkanie, bankructwo firmy, alkoholizm, choroby umysłowe...
Należy zatrzymać się w biegu do kariery, pieniędzy, kasy sklepowej... i spojrzeć na drugiego człowieka. Nie tylko jednak spojrzeć na bezdomnego, wręczyć mu pieniądze i odejść w poczuciu spełnienia dobrego uczynku. Należy spojrzeć na bezdomnego i ujrzeć w nim drugiego człowieka.
Współczesna Polska nie jest przyjaznym państwem dla swoich obywateli. Ludzie nie mają pracy, borykają się z problemami finansowymi, w skutek czego rzadko kiedy zwracają uwagę na to, że ktoś może mieć jeszcze mniej niż oni. Tymczasem pomoc bezdomnym nie powinna ograniczać się do wrzucenia drobnych do kapelusza osoby żebrzącej. Tym bardziej, że coraz częściej okazuje się, że osoby takie są zwykłymi naciągaczami. Tak jak powiedział ks. Konkol w osobie bezdomnej powinniśmy zobaczyć drugiego człowieka, a nie tylko "wrak ludzki". To nie pieniądze, ale sposób postrzegania problemu bezdomności stwarza największą szansę na zminimalizowanie tego zjawiska. Wszelkie starania zwykłych ludzi, którzy widzą problem i chcą z nim walczyć, spalą jednak na panewce bez pomocy państwa, które powinno dbać o dobro swoich obywateli.