Bardzo często nie przyznajemy się do swoich marzeń nie tylko przed innymi, ale także przed samymi sobą. Nie chcemy, aby nas posądzano o bujanie w obłokach, o naiwność i o przecenianie możliwości. Najbardziej obawiamy się tego, co będzie, jeśli nasze marzenia zgodnie z tym, co przewidywały życzliwe nam osoby z najbliższego otoczenia, nie zostaną osiągnięte. Często spychamy więc nasze marzenia do podświadomości, nie zawsze zdając sobie sprawę, że rezygnując z nich, oddalamy od siebie możliwość wykreowania stylu życia, jaki w głębi serca naprawdę chcielibyśmy wieść.
Nic jednak straconego, ponieważ one są tam dostępne i można się do nich dostać na dwa sposoby. Pierwszy rzadko od nas zależny, uruchamiany jest pod wpływem bardzo silnych emocji takich jak strach, euforia, gwałtowna miłość, entuzjazm. Drugi sposób to świadome działanie, aby te marzenia odnaleźć. Po co? Po to, żeby pozwolić marzeniom wytyczyć drogę ku takiej przyszłości, jakiej naprawdę pragniemy, żeby dały nam wystarczająco dużo siły i wytrwałości dla pokonania przeszkód, które na pewno na tej drodze się pojawią. Takie jest życie. Możemy sprawić, że zamiast ciernistego padołu, widzimy przed sobą szereg satysfakcjonujących wyzwań i oby nam tych wyzwań kiedykolwiek nie zabrakło.