Do czego dążymy? Czy warto chcieć? Co sprawia, że porzucamy rozpoczęte działania, nie docierając do celu?

Każdy z nas ma jakieś ograniczenia i niemożności. Niektórym z nimi dobrze, inni jednak starają się z nimi walczyć i pokonywać je. Co to zatem znaczy - przekroczyć własne granice? Czy warto je przekraczać? Jakie są albo mogą być skutki przekraczania własnych granic?

Skutkiem przekroczenia własnych granic wynikających m.in. z wychowania może być rozwój osobowości w kierunku, którego się po sobie nie spodziewaliśmy, zmiana i rozszerzenie światopoglądu i spojrzenia na innych ludzi. Nieraz potrzeba do tego tragedii, depresji, nieraz łutu szczęścia, bo często ciężki kryzys uruchamia w nas potrzebę zmiany czyli przekroczenia tego, co zawsze było zbyt oczywiste aby to zauważyć.
Przekroczyć własne granice dla wielu ludzi znaczy przekroczyć te granice, które wyznaczali rodzice np. w zachowaniach wobec innych ludzi (tak wypada, a tak nie wolno), ale także w stosunku do samych siebie (nie chwal się, bądź skromny).
Człowiek pokazuje swoje drugie ja, które nie było dotąd znane otoczeniu i wtedy otoczenie reaguje :,,przekroczyłeś granicę"
Natomiast, gdy inna osoba od zawsze zachowuje się w ten sposób nie zwraca na to nikt uwagi.
Wydaje mi się, że takie czy inne wyczyny, które świadczą o odwadze ludzi też mają początek w udowodnieniu sobie, że jestem do czegoś zdolny czego nie pozwalano mi w domu rodzinnym.
Zazwyczaj po pierwszym sukcesie już tęsknią za następnym. Myślę, że to dobra metoda na własny sukces. Czego oczywiście wszystkim życzę